21 χρόνια έχουν περάσει από το θάνατο του μεγάλου ποιητή. Εντούτοις, ζει ανάμεσά μας, τα φτερά του η ψυχή μας. Το ταξίδι του, η ταυτότητά μας. Η γοητεία του λόγου του, ανάγκη μας αμέριστη. Ο ποιητής που γνώρισε τον "άγγελο" και επικαλέστηκε το "παιδί". Η αναζήτηση μιας απάντησης, το "φευγαλέο" ως απάντηση, πλεύση προς άγνωστο και τόσο γνώριμο προορισμό, άγνωροι και πεπειραμένοι. Τεράστια ποιητική ψυχή. Πρίσμα ιδεών, πρίσμα του ανολοκλήρωτου, το βάρος του κόσμου ολάκερου που κουβαλά στους ώμους του ο Ποιητής. Πρίσμα ονείρων που ως τέτοια έζησαν και μας αφέθηκε η προβολή τους. Πρίσμα ονείρων που ως τέτοια εξέπνευσαν. Κι ο θάνατος, το τέλμα: η ψυχή που τους δόθηκε απλόχερα.
Το ιστολόγιο αυτό δημιουργήθηκε με σκοπό την παρουσίαση του έργου του Τάσου Λειβαδίτη. Στην παρούσα σελίδα, θα αναρτώνται κυρίως ποιηματά του, τα οποία θα συνοδεύονται από φωτογραφίες, έργα τέχνης ή/και βίντεο. Σε κάθε περίπτωση, θα δίνονται οι πηγές που χρησιμοποιήθηκαν για την ανεύρεση του εκάστοτε υλικού.
"Στον αδερφό μου Τάσο Λειβαδίτη", Γιάννης Ρίτσος
Από καιρό τους περίμενες με δέος. Και ήρθαν. Ήρθαν οι νεκροί σου και σε πήραν μες στο νυχτερινό ψιλόβροχο. Στάθηκες λίγο με βρεγμένα μαλλιά, με βρεγμένο σακάκι κάτω απ' το φανοστάτη της πλατείας Μεταξουργείου, ακούγοντας απ' τις ταβέρνες τις φωνές των μεθυσμένων, και τα παλιά λαϊκά τραγούδια που 'χες αγαπήσει, και πιο μακριά τα επαναστατικά συνθήματα των απεργών οικοδόμων, ήσυχος επιτέλους, ολότελα κρυμμένος στη σκιά της μεγάλης εκείνης σημαίας που 'χε υψώσει αλαλάζοντας ο λαός. Τώρα αποκοιμήθηκες σ' ένα βαθύ χαμόγελο, γνωρίζοντας πως οι νεκροί δε γερνούν πια, δεν διαψεύδονται κι ούτε πεθαίνουν. Όμως την πίκρα τη δική μας ποιος θα τη λογαριάσει έτσι που μείναμε έρημοι μπροστά στην πιο κλεισμένη πόρτα;
Αθήνα 30. Χ - 9. ΧΙ. 89
Γιώργος Δουατζής (επιμ.), Τάσος Λειβαδίτης, Συνομιλία με τον Νυχτερινό Επισκέπτη, Αθήνα:Κέδρος, 2008, σ. 41.
1955:Παγκόσμιο Βραβείο Ποίησης Φεστιβάλ Νεολαίας Βαρσοβίας για το έργο "Φυσάει στα σταυροδρόμια του κόσμου"
1958:Βραβείο Ποίησης Δήμου Αθηναίων για το έργο "Συμφωνία αρ.1"
1979:Κρατικό Βραβείο Ποίησης για το έργο "Βιολί για μονόχειρα"
1980: Κρατικό Βραβείο Ποίησης για το έργο "Εγχειρίδιο Ευθανασίας"
Μικρά γυμνάσματα λησμονιάς (Βιολέτες για μια εποχή)
Εφαρμοσμένος μαρξισμός Και καμιά φορά ενώ είμαι μόνος στην κάμαρα κρύβω τα λίγα χρήματά μου, για να μπάινει πιο άφοβα απ' το παράθυρο το φως του φεγγαριού.
Καλοκαίρι "Δε μ' άφησαν πάλι να κοιμηθώ" έλεγε κάθε πρωί η γριά πού κοιμόταν στον κήπο. Και βέβαια θα εννοούσε τ' άστρα ή τα παιδιά που είχαν σκοτωθεί στον πόλεμο.
Ανταμοιβή Ένα παιδί κοιμάται. Όλη τη μέρα έκλαψε. Αλλά τώρα χαμογελάει καθώς η Μεγάλη Άρκτος του γλείφει με τη χρυσαφιά της γλώσσα το ξεσκέπαστο πόδι του.
Παράδοξα απογεύματα Μια γυναίκα καθόταν σ' ένα παγκάκι στο πάρκο, ολομόναχη, κρατούσε μιαν ομπρέλα, δεν είχε πού να πάει, ώσπου σηκώθηκε και με αργά, αβέβαια βήματα ανέβηκε στον ουρανό.
Διαθήκη Ίσως να το 'βρα. Αλλά δε θα σας το πω. Γιατί τότε εσείς τι θα ψάχνετε;
Ο ποιητής Ι Προσπαθεί να φαίνεται ήρεμος. Να μοιάζει με τους άλλους. Κι είναι στιγμές που το κατορθώνει. Όμως τις νύχτες δεν μπορεί να κοιμηθεί. Οι μεγάλες φτερούγες του δε χωράνε μέσα στον ύπνο.
Μητρικές προβλέψεις Κι η μητέρα φορούσε πάντα φαρδιά φορέματα, για να σκεπάζει ίσως κι εκείνον που δε γίναμε.
Ποιητές Ύποπτοι θαυματοποιοί που πυροβολούν τις λέξεις - και γίνονται πουλιά.
Οι ποιητές γυρίζουν ανάμεσά μας Φτωχοί που περνάνε στους δρόμους κρύβοντας στα φαρδιά ξεχειλωμένα πανωφόρια τους κάποιον ποιητή, που τον αρνήθηκε η τύχη ή τον ξεγέλασαν οι περιστάσεις αλλά που τους χαρίζει καμιά φορά τα πιο ωραία τους δάκρυα.
Έρωτας Κι όταν πεθάνουμε να μας θάψετε κοντά κοντά για να μην τρέχουμε μέσα στη νύχτα να συναντηθούμε.
Επιμύθιο Τότε χτύπησαν την πόρτα. Εγώ, αφελής όπως πάντα, πήγα κι άνοιξα. Κι έτσι μια καινούργια θλίψη μπήκε στον κόσμο.
Aπό τις εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ κυκλοφορούν:
Γιώργος Δουατζής(επιμ.) "Τάσος Λειβαδίτης, Συνομιλία με το Νυχτερινό Επισκέπτη, Στίχοι-Χειρόγραφα-Κείμενα", 2008
Παναγιώτης Νούτσος, "Τάσος Λειβαδίτης, Ο κόσμος της ποίησής του", 2008